— Бундан бир неча йил олдин яқинларимнинг қаршилигига қарамасдан ўзим ёқтирган бир қизга уйлангандим. Ўшанда унинг тутқаноқ касали борлигини жуда яхши билардим. Аммо яхши кўриб қолганлигим боис «Касал қизни бахтли қилсам, бунинг нимаси ёмон?» деган фикрда эдим. Менинг ишим пойтахтда бўлгани учун тўйимиз ўтиши билан шаҳарга йўл олдик ва ижара уйда яшай бошладик. У билан ўзимни ниҳоятда бахтли ҳис этардим. Аммо хотинимнинг касали тез-тез хуруж қилиб қолар, шундай кезларда унга қандай ёрдам кўрсатишни билмай қийналардим.
Айниқса, ишдалигимда «Хотиним қозон бошида куймаланаётганда ёки кир юваётганда касали хуруж қилиб қолса, нима бўлади?» деган хавотирдан ўзимни қўярга жой тополмасдим. Чунки бир сафар чой дамлаётганда касали тутиб қолиб, қайноқ сувдан бутун аъзойи бадани куйиб қолганди. Ишдан келсам, хотиним аянчли аҳволда ерда думалаб ётган экан. Дарҳол «Тез ёрдам» чақирдим. Докторлар: «Агар озгина кеч қолсангиз, хотинингиздан айриларкансиз», дейишгач, уни иложи борича ёлғиз қолдирмасдим ва рўзғор юмушларини ҳам қилдирмасдим. Орадан бир йил ўтгач, кўнглимизга нур бағишлаб, қизимиз туғилди. Аммо хотинимнинг касали баттар кучая бошлади. Энди бундай хуружлар кун давомида беш-олти мартадан такрорланар ва ҳар қайтарилганда янада оғирроқ ўтарди. Айниқса, бола билан иккаласи уйда ёлғиз қолган куни «Қизимни кўтарганда ёки эмизаётганда касали хуруж қилиб қолган бўлса-чи?» деган таҳлика мени адойи тамом қиларди. Касалхонада ётиб даволаниш фойда бермагач, қайнона-қайнотамдан хотинимнинг вақтинчалик уларникида яшаб туришини илтимос қилдим. Қизим сал катта бўлгач, яна олиб кетмоқчи эдим. Чунки бундан бошқа чорам ҳам қолмаганди.
Хуллас, мен бу ёқда, хотиним билан қизим ота-онасиникида яшай бошлашди. Улардан тез-тез хабар олиб турардим. Ҳар борганимда хотинимнинг аҳволи кундан-кун ёмонлашаётганини сезардим. Докторлардан маслаҳат сўрасам, «Бошқа чораси йўқ, барча дори-даволар вақтинчалик, холос», дейишди. Шундан сўнг қайнона-қайнотам менга бошқа аёлга уйланишимни, қизларига эса ўзлари қараб туришини айтишди. Қизим тўрт ёшга киргач, бошқа аёлга уйландим. Орадан олти ой ўтиб, хотиним вафот этди. Шундан сўнг қизимни ўзим билан олиб кетдим. Бунга хотинимнинг яқинлари қаршилик кўрсатмади. Фақат катта қайнопам: «Жиянимга ўрганиб қолгандим, менга беринг, ўзим тарбия қиламан», дея бироз тихирлик қилди. Бу пайтда иккинчи аёлимдан ҳам ўғил фарзандли бўлгандим. Хуллас, қизимни пойтахтга олиб келгач, бир оила бўлиб яшай бошладик.
Иккинчи аёлим жуда меҳрибон ва оқила. У қизимни худди ўз боласидек қабул қилиб, ўзгача меҳр кўрсатди. Аммо қизим жуда қайсар ва худбин эди. Аёлим бирор иш буюрса, «Сиз менинг онам эмассиз, бажармайман!» дер, баъзан укасини ҳам силтаб ташларди. Энди беш ёшга кирган бўлса-да, катталардек фикрлашидан, ўгай она, ўгай ука деган гапларга ақли етишидан ҳайратда эдим. Бир куни ёнимга олиб, қизим билан суҳбатлашдим, нималарни яхши кўришинию нималарни ёмон кўришини сўрадим. Шунда билдимки, қизимнинг юрагида менга нисбатан ҳам гина бор.
Нима қилишни билмай бошим қотиб қолди. Чунки қизим энди менга ва онасига нисбатан ошкора адоватини кўрсатаётган эди. Кунларнинг бирида қизимни бирор руҳшуносга олиб бориш учун вақтлироқ ишдан келдим. Уйда эса қизимнинг онасига «Ҳозир бошимни деворга уриб ёраман-да, кейин дадамга сизни урди, дейман», дея айтаётганини эшитиб ҳайрон қолдим. Худди қизимга кимдир ўргатаётгандек эди. Мени кўрган аёлим эса йиғлаб юборди ва индамай уйга кириб кетди. Икки ўт орасида қолган эдим. Қизимни десам, хотиним билан ўғлимга, уларни десам, онасидан айрилиб, менга суяниб қолган қизимга раҳмим келарди.
Шундай кунларда қайнопам телефон қилиб, қизимни унга беришимни сўради. Бир кўнглим: «Бер, ўрганган жойи, ўша ёқда тинч яшайди», деса, яна бир кўнглим: «Ахир қизимнинг энди мендан бошқа яқини йўқ-ку. Наҳотки ўз тинчимни ўйлаб, унинг отасиз ўсишига йўл қўйсам?!» дейди. Нима қилсам тўғри бўлади, менга маслаҳат беринг.
Manba: 24soat.com -Saytdan olindi.
Ushbu ma'lumot dan olindi!
< ! > DO'STLARINGIZGA YUBORING:
Quyidagi yangiliklarni o'qing dod devorasiz:
2222222
|
