Қарилик қурсин
Қарияпман шекилли. Тезроқ югурсам, тиконларим тўкилиб қоладиган бўлибди. Тикони кам типратикон ҳеч балога яроқсиз бўларкан. Ҳатто сичқон ҳам ўтган-кетганда эзиб олавериб зада қиларкан. Илгариги ҳолим бўлса-ю, мени эзган ўша сичқонвачча энасини учқўрғонданам кўролмай қоларди. Нима қилай? Тиконларим тўкилмаган тақдирдаям барибир нобоп бўп қолган. Текканни титратиб, сескантиролмайди. Жудаям мўртлашиб кетган тиконларим. Алам қиларкан. Куни кеча сувилон билан шундоқ тўқнаш келиб қолдим. Падарингга лаънат сувилон бошини кўтарганча менга тик қараб турибди. Қўрқиш уёқда қолсин, бир марта сесканиб ҳам қўймади-я ноинсоф! Ҳеч қурса ёшимизни ҳурмат қилса камайиб қолмасди. Қўлимдан нимаям келарди. Миқ этмадим. Қўл калталиги, тиконларимнинг мўртлиги панд берди. Вишилласаям, мени масхара қилиб рақс тушсаям тишни тишга босдим-у, ўтиб кетдим. Илгари илонлар мендан қўрқишарди, ҳурматимни жойига қўйиб йўл бўшатишарди. Ёки уларга сичқоннинг ини минг танга бўларди…
Акаммисан, укаммисан?
Биз типратиконлар авлод-аждодимиз билан пана-пастқамларда ин қуриб яшашга ўрганганмиз. Қолаверса, биз кундузлари маза қилиб ухлаб, кечаси овга чиқамиз. Ота-бувамиз ҳаммамизни шунга ўргатган. Аммо ким ҳам ҳашаматли инда истироҳат қилишни, шоҳона дастурхондан таом тановул қилишни хоҳламайди дейсиз. Мен туғилганимдан бери шу орзу билан яшадим. Қаранг, «яхши ният — ярим давлат» деганлари рост экан. Кунларнинг бирида кундузи уйқум қочиб, иним атрофида айланиб юрсам, бир одам шартта мени кўтариб олди-ю, аллақаергадир ола кетди. Олдинига қўрқдим. «Бу қассоб бўлса, мени гўштга тортиб юборса нима қиларканман?» деган хаёл миямни кемира бошлади. Чунки, бовам раҳматлиниям худди шунга ўхшаган одамлар еб қўйишган экан. Кирпи момом айтиб берганди. Момомнинг гаплари миямда айлангани сайин ваҳимага тушавердим. Ҳаммаёғим дағ-дағ титраб, тиконимга ўралиб олишни-да унутиб, мени кўтариб олган одамга умидвор тикилдим. Афтидан ёмон одамга ўхшамади. Барибир қўрқув зўр келиб хаёлан қавмларим билан видолашдим, энамнинг гапига кириб жимгина инда ухламаганим учун ўзимни ўзим қарғай-қарғай кетавердим.
Ё раббим! Аҳмоқ ва ўлгудай анқов эканман. Аллақачон оқ билан қорани ажрата биладиган ёшга етганимни унутибман. Бу одам мени орзумдаги ҳашаматли инга олиб келди. Йўқ, буни ин ҳам деб бўлмайди. Типратиконлар тилида бунақа жойлар сарой дейилади. Ичкарига кириб мени қўйиб юбориши билан дарров улкан, нуқул дириллайверадиган баланд қути ортига беркиндим. Очиғи, қўрққанимданмас, уялганимдан, номус кучли келиб беркинишга мажбур бўлгандим. Қаранг, бирпас ўтиб аста қути ортидан чиқсам, у одам мен учун тансиқ ва мазали таомлар тортибди. Ҳарқалай, эркакман-да, ишқилиб, чиқиб қолмасин, кўрса, бу етим, ташландиқ экан, деган хаёлга бормасин каби ўйларни бошимдан кечириб, ўта эҳтиёткорлик билан таомларга яқинлашдим. Ҳеч ким кўринмагач, иштаҳа билан таомларни тановул қилдим. Қорин тўйгач эса…
Ишонинг, бу кошонада яшай бошлаганимга бир ойдан ошди. Ҳеч нарсадан камим йўқ. Еганим тансиқ таомлар-у, ичганим минералка. Бу нима дейсизми? Қаердан билай? Уй эгалари шунақа дейишганини эшитиб қолгандим. Тўғри айтишган шекилли. Нимагаки, бу кўчалардаги кўлмак сувдан анчагина тотли экан…
Аммо бир савол мени қийнаб тинчлик бермайди. Бу меҳрибон одамни ким деб атай? Укам деймикан десам, бўйи меникидан ўн ҳисса баланд. Ака дейишга яна тил бормайди. Чунки ёши мендан анча кичик…
Ҳа, топдим, хўжайин деб атайман уни. Шуниси маъқул. Ахир, хўжайиндан қаери кам? Мендек ғарибни кўтариб олиб ҳашаматли уйидан жой берди! Бундай хўжайинга таъзим қилиб яшаш керак, иним!..
Муҳаббатдан куйдим!
Хўжайиннинг кошонасида истироҳат қила бошлаганимдан бери тиконларим мўртлашмай қўйди. Ўзим ҳам анча тетиклашиб, бошни баланд кўтариб юра оладиган бўлдим. Айниқса, кошонада тез-тез сувараклар шундоқ қаршимдан чиқиб қолиши зўр бўлди. Бу нима дейсизми? Э, суварак бизнинг тилда деликатес дейилади. Бунақа тансиқ таомни емабсиз, дунёга келмабсиз. Ие, фарангистон деган жойларда бу таомни фалон пулга ресторандан сотиб олишаркан. Кирпи момом айтиб берган…
Фақат бир нарса мени қийнай бошлади. Шу кунгача ўзимга муносиб типратиконойимни топиш, бола-чақа қилиш, рўзғор тебратиш, жуфтимни қаттиқ севиш орзуси билан яшаб келардим. Афсуски, бир воқеа сабаб бўлиб ҳаммасидан воз кечдим…
Кароче, яқинда бир қиз кошонага кириб келди-да, мен беркинган дириллоқ қутига суянганча телефон орқали кимгадир ҳиринг-ҳиринг қила бошлади. Билдимки, у севган йигити билан гаплашяпти. Яширмайман, ўша йигитга ҳавасим келиб кетди. Қандай бахтли! Шундай чиройли қиз уни севибди! Қандини урсин!..
Бироқ сал ўтмай, у бошқасига ҳиринглай бошлади. Буткул бошқа тилда гаплашсаям, ҳаммасини тушундим. Ҳар ҳолда мен савременний типратиконларданман. Анча-мунча тилни биламан…
Ҳиринглаш ҳали тугамай, кошонага яна бир қиз кирди. Дириллоқ қутининг ёнидаги қизга дугона шекилли. Сўрашиб бўлгач, норози оҳангда дугонасини саволга тута кетди.
— Ҳай, ўртоқжон, бошқасини севиб қолдингми дейман? Фалончи нима бўлади энди?
— Э, ўлиб кетсин савил, — дея лаб бурди қиз. — Жонимга тегди ўша латта!.. Бошқасини топдим. Буниси бирор ерга бормоқчи бўлсам, текинга мошинасида обориб келади. Шунга…
— Писмадончи-чи? Адашмасам, унгаям хоҳиш билдиргандинг шекилли?..
— Уми? — деди қиз ғалати кулимсираб. — У менга пайнет қилиб бериб туради. Шунинг учун севаман уни!..
Ё тавба-а!.. Қизнинг қилиғидан тиконларим тик турди. Пайнет пул билан боғлиқ нарса эканига шубҳам қолмай, ғижинавердим. Сал қурса, чопиб чиқиб пайпоқсиз, тирноқлари бўялган икки оёғига баравар юмалаб юборай дедим. Ўзимни босдим. Охирини ўйладим. Лекин… Муҳаббатдан совидим. Агар аёл киши алланарсаларни деб бирдан уч эркакка ваъда берса, садоқат, севги деганлари қаерда қолади? Наҳотки, менинг бўлғуси типратиконойим ҳам шулар хилидан бўлса?..
Қуриб кетсин! Муҳаббатнинг қиммати шунчалар арзон турса, уйланмаганим бўлсин! Бош қаший-қаший бир қарорга келдим.
Ишқилиб, хўжайиннинг назаридан қўймасин! Шу кошонадан ҳайдалмасам, бир умр танҳо яшаганим, ҳеч бир типратиконойга қалбимни очмаганим бўлсин!
Manba: 24soat.com -Saytdan olindi.
Ushbu ma'lumot hordiq.uz dan olindi!
< ! > DO'STLARINGIZGA YUBORING:
Quyidagi yangiliklarni o'qing dod devorasiz:
2222222
|
