Farg'onada oiladagi janjal mudhish voqea bilan yakunlanib, er o'z turmush o'rtog'ining qotiliga aylandi.
Inson uchun oila qurish, farzandlarini chin inson qilib voyaga yetkazish ham farz, ham qarz. Bir-biriga ko'ngil qo'yib, sevishib turmush qurgan Shohrux va Gulbahor (ismlar o'zgartirilgan) ham ana shunday orzular bilan yashardi. Ular uch farzand ko'rishib, bolalarga chiroyli ismlar qo'yishdi. Bu oilada sira jiddiy janjallar bo'lmas, turmushda uchrovchi arzimas tortishuvlar bo'lib qolsa yana tezda yarashib ketishardi. Er-xotin mana shu munavvar kunlarining qadriga yetmadi. Oilani asrash, gard qo'ndirmaslik o'rniga qabih ishga qo'l urildi.
Shohruh o'ta rashkchi edi. Hadisi shariflarda, rashk iymondandir, deb aytilgan. Rashk degani hadeganda suyukli insonini tergayverish, uning har bir xatti-harakatlariga to'sqinlik qilish degani emas-ku? Rashkning ham o'rinli va me'yorida bo'lgani turmushni yanada zavqli o'tishida muhim o'rin tutadi. U rashk tufayli oliy ma'lumotga ega bo'lgan turmush o'rtog'ini ishlatmadi.
Sh.G'ulomov kollejda o'qituvchilikdan bo'shagandan keyin so'nggi olti oy ichida ishsiz bo'lib, spirtli ichimlikka ruju qo'ydi. Shu yilning 9 mart kuni uning tog'asi qizini turmushga uzatdi. Erta tongda qishlog'idagi to'yxonaga nahorgi oshga borib, xizmatda bo'ldi. Bazmda esa xursandchilikni nishonlashdi, spirtli ichimlik ichib, mast holda uyga qaytdi.
Uyga kiriboq mehmonxonada bo'lgan xotini Gulbahordan tog'asinikiga to'yga bormaganining sababini so'raydi. "O'zingiz borma dedingizku”, deb javob beradi unga turmush o'rtog'i. O'rtada janjal boshlanib, ular san-manga borishdi. Mast holatda o'zini jilovlay olmagan Shohruh qo'li bilan xotinining bosh va yuz qismlariga bir necha marotaba zarb bilan musht tushiradi. Oqibatda o'z qo'lining 4 kaft suyagi sinadi. Ketma-ket berilgan zarbalar oqibatida xotini hushini yo'qotib, polga yiqiladi. Qilib qo'ygan ishining xunuk oqibatidan xavotirlangan Shohruh turmush o'rtog'iga yordam ko'rsata boshlaydi. Suv olib yuziga sepadi. Oshxona qoshig'i bilan tilini ushlashga harakat qiladi, jiyaniga darhol "Tez yordam” chaqirishini aytadi. Ammo shifoxonada G. G'ulomova olgan tan jarohatlari oqibatida ko'rsatilgan tibbiy yordamga qaramasdan vafot etgan.
Jinoyat ishlari bo'yicha Beshariq tuman sudi tomonidan mazkur jinoyat ishi ko'rib chiqildi. Sh.G'ulomovga sakkiz yil muddatga ozodlikdan mahrum etish jazosi tayinlandi. Uch nafar voyaga yetmagan farzandlari bobosining qaramog'ida qoldi.
O'zbekiston tumanida ro'y bergan bu jinoyat barchani yana bir bor ogohlikka chorlaydi. Hukm o'qildi, jinoyat jazosiz qolmadi, albatta. Biroq bu kabi voqeliklar kishini uzoq o'ylashga, mushohada yuritishga chorlaydi. Yaratganning ne'mati bo'lgan umrni go'zal lahzalarga boy qilib o'tkazish insonning o'z qo'lida. Ayni navqiron yoshida ilmini, bilakdagi kuchini yurt obodligi, rivoji yo'li sarf etish o'rniga ichkilikka ruju qo'yish, oqibatda esa insoniylik qiyofasini yo'qotgan Sh.G'ulomovning xatti-harakatlariga qanday munosabat bildirish mumkin? Turmush o'rtog'ini rashk tufayli to'yga yubormasdan yana uni to'yga bormaganlikda ayblagan, og'ir tan jarohati yetkazgan, o'lim ostonasida turgan ayolga shifokorlarni yaqinlashtirmagan Shohruh ichkilik tufayli shunday razil ishni amalga oshirgani qalblarga og'riq olib keladi. U bir muddat o'tib hushiga kelgandir, shunda qanday qabih ishga qo'l urganini, jondan aziz ko'rgan ayolining qotiliga aylanganini his etganda qay holga tushdi ekan? Mahalla fuqarolar yig'ini, tuman xotin-qizlar qo'mitasi, "Oila” markazi bu oiladagi kelishmovchiliklarni oldini olishi kerak emasmidi aslida.
Vaqt oliy hakam. O'z aybiga yarasha jazo olgan Sh.G'ulomov vaqtlar o'tib o'z oilasi bag'riga qaytadi. Ammo ungacha bobosining quchog'ida chirqillab qolgan, onajoni mehrini sog'ingan farzandlarining bo'y yetadi. Kunlar kelib xatolarini tushunib, pushaymon bo'lib, tavba-tazarrular bilan ostona xatlab kirib kelgan padari buzrukvorini – onasining qotilini kechira olsalar bo'ldi. Hayotning beshafqatligi ham mana shunda-da aslida.
