Бу гал ҳам кайфни бузишди. Бек ака Марҳаматнинг аҳмоқона қилиқларидан энсаси қотганича паришонлик билан пиёлани қайтадан қўлига олганди. Дарвоза очилиб ўнг қўли Ҳусан бойваччанинг ярқираган «Мерседес»и ҳовлига кириб келди. Машинанинг орқа ўриндиғида қўллари арқон билан боғлаб ташланган Мардон бош эгиб ўтирарди.
Семиздан келган, калбош, лабининг пастки қисми учиб-учиб турадиган Ҳусанбойвачча машинадан тушибоқ Бек акага қучоқ очди.
— Яна нима балони бошлаб келдинг? — Мардон томонга ишора қилиб сўради Бек ака. — Анови нусха нима қилиб юрибди машинангда?
— Э, — қўл силтади Ҳусан бойвачча. — Бу ярамас бизнинг одамларни синдирибди.
— Тушунмадим?
Ҳусан бойвачча секин Бек аканинг қулоғига шивирлади:
— Наркотик бозоримизни касодга учратибди.
— Йўғ-э, шу қишлоқи-я? Бўлиши мумкинмас.
— Нега ишонмайсан? Биринчи марта иш қилиши экан. Лекин абжир чиқиб қолди. Сал арзонроқ қилган экан, ҳамма молларимиз қолиб кетибди.
— Шунақами? Қани, бу ёққа олиб чиқ-чи!
Ҳусан бойвачча секин бориб Мардонни машинадан тушириб, судраклаганча Бек аканинг қаршисига олиб келди.
— Қўлларини еч! — буюрди Бек ака. — Бир салом-алик қилайлик!
Қўллари ечиб ташлангач, Мардонга яқинлашди.
— Хўш, йигит, тижоратлар қалай? — сўради Бек ака киноя аралаш. — Қанча фойда кўрдинг, биринчи ишдан сўнг?
Мардон лабларини тишлаган кўйи унга совуқ назар ташлади.
— Ёмон эмас. Тирикчиликка етади.
— Шунақами? Зўрсан-ку! Тирикчилик қилган одам бировнинг бозорини касод қилиши керакми?
— Мен ҳеч кимга халал берганим йўқ.
— Менга қара, — Бек ака Мардоннинг ёқасидан бўғиб ўзига яқинлаштирди. — Кимлигимни билардинг-ку! Ҳозир милисага топширворсам, аҳволинг нима кечишини биласанми?
— Менга барибир. Милисасидан қўрққанимда бу ишни қилмасдим.
— Юрагинг жа бақувват экан. Яхши. Акангдан қолишмас экансан.
— Акамни тилга олманг, илтимос! Менинг ундай акам йўқ.
— Нега? Аканг жуда жасур йигит… Айтганча, уйланаётганмишсан, шу гап ростми?
— Рост.
— Кимга? Билсак бўладими? Балки, биргалашиб тўйингни ўтказган бўлармидик?
Бу гапни эшитган Ҳусанбойвачча эндигина кулиш учун оғиз очган эдики, Бек аканинг жаҳл аралаш қараб қўйиши уни тўхтатиб қолди.
— Мен ёрдамга муҳтож эмасман, Бек ака. Ўзим учун ўзим ҳаракат қилиб ўрганганман.
— Бу одатинг маъқул, бола! — Бек аканинг гап оҳангида энди киноя сезилмас, аксинча, қаршисида бош эгса-да, ўзини дадил тутиб турган Мардонга бошқачароқ кўз билан қарай бошлаганди. — Аканг сотқинлик қилиб қўйди. Сен унга ўхшамассан?
— Ўхшашдан Худо асрасин! — деди Мардон. — Ўшанинг касофатига қолиб бошимга не кунлар тушмади.
— Шунинг учун собиқ хотинига уйланмоқчимисан?
— Нима қипти? Ҳадеб мен қийналавераманми? Уям бир азоб чексин-да!
— Йўқ, бола, — Мардоннинг елкасига қўлини қўйди Бек ака. — Зоти пастлик қилма! Уйлансанг, тузукроқ, келишган, ёш қизлар тиқилиб ётибди. Қаёқдаги қаланғи-қасанғига уйланиш сенга ярашмайди. Хўш, нима дейсан?
— Билмадим, Бек ака, билмадим.
— Ўйлаб кўр, бу ишинг Худогаям хуш келмайди. Энди гапимни эшит. Сен бугундан бошлаб менга хизмат қиласан. Майли, ўша наркотикларни хоҳлаган нархингда сот, хоҳлаган ерингдан олиб кел! Керак бўлса, шароитниям яратиб қўямиз сенга. Аммо, эсингда бўлсин, фойданинг ярмини мана бу Ҳусан акангнинг қўлига топширасан. Агар айёрлик қилмоқчи бўлсанг, оқибатини ўзинг биласан. Мен алдаганларни, хиёнаткорларни кечирмайман. Маъқулми?
Мардон индамади.
— Сукут- аломати ризо, деганлар! — давом этди Бек ака. — Энди боравер!
— Молларимни одамларингиз олиб қўйишди, — Мардон кетишга шошилмай, Бек акага тик боқди. — Пулларим ҳам ўшаларда.
— Хавотир олма. Сенинг улушингни қайтаришади. Менинг йигитларим мард. Ҳамкорларни ҳеч қачон хафа қилишмайди. Тўхта, акангнинг дарагини эшитмадингми мабодо?
— Йўқ, эшитишниям истамайман.
— Шунақами? Бўпти, боравер энди! Фақат эҳтиёт бўлгин! Тағин сенам акангга ўхшаб қовун тушириб юрма!
* * *
— Шу ака-укалар менга маъқул кеп турибди-да! — Пиёлаларга ароқ қуйиш асносида Ҳусан бойваччага сўз қотди Бек ака. — Жа абжирга ўхшаяпти. Хизматга олсакмикан?
— Гапинг тўғрику-я, аммо Матназарни яхши жойга жўнатмадинг-да!
— Бекорларни айтибсан! — Ҳусан бойваччани жеркиб берди Бек ака. — Нима қилсам ўйлаб қилганман. Кўрдинг-ку, ҳали манаман дегани қочиб чиқолмаган бу турмадан қочиб чиқди. Атайин юборгандим. Мана, ўзини ҳимоя қила оларкан.
— Айтганча, — гапни бошқа ёққа бурди Ҳусан бойвачча, — Анови ёғ заводинг жа бошни қотирди-да!
— Маллаевми? Нима қилди?
— Уч кундан бери қарзини тўламайди, хумпар.
— Сен-чи? Сен нима қилиб юрибсан менга ўнг қўл бўлиб битта қарзингни ундириб ололмасанг? Танобини тортиб қўёлмадингми?
— Шов-шув бўп кетадими, дедим-да!
— Нима қипти шов-шув бўлса? Биласан, бояги кишилар ўзимизники! Оғзини сал мойласак ҳисоб. Кўрдинг, Матназар масаласида бир оғиз илтимосимизни қайтаришмади. Ёғ заводи нима бўпти?
— Тўғри айтасан. Бироқ Маллаев ҳали бизга керак бўлади.
— Сенга, ўлдириб юбор, деётганим йўқ-ку! Танобини тортиб қўй, дедим. Нима бало, миянгга эшак қурти тушганми?
Ҳусан бойвачча кулиб юборди:
— Ўзингам топиб гапирасан-да-а? Эшак қуртимиш… Э, бир гапни айтиш тағин эсимдан чиқибди, ошна! Бугун эрталаб қизингни кўргандим.
— Маржонаними?
— Ҳа, айбга буюрмайсан-у, тунги клубдан чиқиб келаётган экан.
— Тунги клубдан?.. — Бек ака қошларини чимирди. — Қайси тунги клубдан?
— Анови… Кинотеатр ёнига қуриб қўйганимиз-чи? Ўша.
— Ҳа-а, қизимни сира тийиб ололмаяпман. Ойиси ўлгандан кейин бутунлай ўзбошимча бўп кетди. Нима қилишга ҳайронман.
— Биласанми, сен уйланишинг керак. Қизингга она керак.
— Шу гапингни ўн йилдан бери қайтарасан. Қанақа уйланиш? Қанақа она? Бегона аёл она бўлармиди? Қўй, шу гапларни гапирма! Ундан кўра, қулоқ сол, анови Хушвақтинг кейинги вақтларда негадир кўнглимга ёқмайроқ турибди-да!
— Биламан. Лекин… Нега унда яна иш буюрдинг? Ўйлайсанки, айтганингдай қилиб бажарадими ўша ишни?
— Бажармайди. Буни ўзим ҳам яхши биламан. Фақат… Марҳаматни ҳозирча ўлдириш ниятим йўқ эди. Уям керак бизга. Шунинг учун атайин Хушвақтни жўнатдим. Нафсини қондиради-ю, қўйиб юборади.
— Хўш, кейин-чи?
— Кечқурун унга жавоб бериб юбор! Жавоб бергандаям, уруғ-аймоғига ибрат бўладиган қилиб жавоб бер! Итдан тарқаган… анчадан бери Маржонанинг орқасидан илакишиб юрганмиш…
— Шунақа дегин? Вой, кўрнамак-ей!
— Менга қолса… Бўпти, қисқаси, менинг айтганларимни қил! Ўрнига Мардонни оламиз. Шу боладан иш чиқадиганга ўхшаб турибди.
— Аввал синаб кўриш керак!
— Синайсан. Шундай синагинки, акасиникидан кам бўлмасин!
— Хўп, унда менга рухсат! Ёғ заводига бормасам бўлмайди.
— Ўша тарафга юрсанг, Маржонага қўнғироқ қилиб қўй. Олдимга тез кеп кетсин!
— Бўпти.
Ҳусан бойвачча жўнаб кетгач, Бек ака кийимларини алмаштириш ниятида ётоғига йўл олди.
* * *
Бек акадек одамга бас келиш осон эмаслигини Матназар яна бир карра англаб етди. Ҳали қотил ёллаш тугул бундай одамни топиб улгурмай, уни қўлга олишди ва қайтадан турмага тиқишди…
Хайрият, бу гал уни карцерга қамашмади. Ҳатто, турма бошлиғи шахсан кабинетига чорлаб қўл бериб кўришди, ҳол-аҳвол сўради.
— Мен сенга тан бердим, — деди у. — Шунча йил ишлаб сендақасини кўрмагандим. Ақлингга, иродангга балли! Энди сени қўйиб юбориш йўқ. Умрингнинг охиригача шу ерда, кўз ўнгимизда бўласан. Сенсиз зерикиб қоламиз, ахир!
Бу гаплардан тушундики, Матназарни турма ички қонунларига кўра, бир умрлик қамоқ жазосига мубтало этишган.
Тақдирга тан берди. Юрагининг бир четида эса, барибир бир кунмас бир кун икки соатга бўлса-да, қочиб чиқиб Бек акадан ўч олиш нияти ҳамон учқунланиб турарди…
— Қани, сафлан! — паканагина майор қўлида чарм таёғини ўйнатганча нонуштадан сўнг эндигина чекишга чоғланган маҳбусларга буюрди. — Тез бўл, итдан тарқаганлар! Қани, ҳой, эшаксифат, бўлмайсанми тез!
Матназар бу гап ўзига қаратилганини билиб муштларини тугди. Қўйиб беришса-ю, ҳақорат қилгани учун бу паканани бўғизлаб ташласа! Афсуски, қўл теккизишга улгурмай, ер билан битта қилиб ташлашади. Шу сабабли индамай сафга турди.
— Бугундан эътиборан тартиб янада кучаяди, — деди майор таёғини ўйнатган кўйи Матназарнинг рўпарасига келиб тўхтаб. — Бу гапни манови эшаксифатга ўхшаган қочоқлар икки қулоғи билан эшитиб олсин! Ҳар бир хато учун ўн даррадан жазо берилади. Бу кўпроқ манови эшаксифатга тегишли…
Сафда турган маҳбусларнинг баъзилари кулди, баъзилари қовоқлари уйилиб майорга совуқ қараб қўйди.
— Сўзимни исботлаш учун мановини жазолайман, — деди майор. — Сафдан чиқ! Мен сенга ўргатиб қўяман, қандай қилиб қочишни!
Матназар итоат билан олдинга чиқди.
— Мана, кўриб қўйинглар!.. — барчага эълон қилди майор. — Аввал бошда айтган гапимни ҳозир исботлайман!
Майор гапини тугатиб улгурмай, қўлидаги таёқ билан Матназарни калтаклай кетди.
Чамаси, бешинчи зарба берилганди.
Тоқати етмади. Оғриқ жон-жонидан ўтиб, кўзларига ҳеч нарса кўринмай қолган Матназар жонҳолатда майорга ташланди.
— Ҳозир… Кўрсатиб қўяман! Сўкишниям, уришниям!
Бўйи анча пакана эмасми, майор кутилмаган ҳамладан эсанкираб қолди. Баланд бўйли, ҳар мушти гурзидек келадиган Матназарнинг остида типирчилаганча жонини қутқаришга интилар, маҳбуслар эса, қарсак чалиб икковини олқишлашарди…
Сафнинг нариги бошида турган соқчилар тезда етиб келиб Матназарни силтаб турғазишди ва калтаклай кетишди…
* * *
Маржонанинг кўриниши бошқа қизларникига ўхшамасди. Ўрта бўйли, қомати янги либослар намойиш этадиган модел қизларники каби бежирим, тирсиллаган сийналари ҳар қандай йигитнинг кўзини ўйнатади. Фикру хаёли ўзига оро бериш ва қаерлардадир сайр қилиш. У ҳам «замонавий» қизларга ўхшаб тамаки тутатар, гоҳ-гоҳида шароб ичиб туришни хуш кўрарди.
Буларнинг ҳаммасига Маржонани Хушвақт ўргатган. Хуфёна учрашувлар, келишган, бўйдор, камсуқум йигитнинг эркалашлари, тотли бўсаларига ҳар дақиқада муштоқ, зор бўлиб яшар, кейинги пайтларда камнамо бўлиб қолиши шу лаҳзаларда унга жуда алам қилаётганди…
Отасининг йўқлатганини эшитиб ҳануз дили хуфтон Маржона эрта тонгда уйғониб эндигина кийинишга тутинганди.
Шу куни чўмилишга бормоқчи ва бироз бўлса-да, кайфиятини кўтариб келмоқчи бўлиб турганди.
Кутилмаганда эшик қўнғироғи кетма-кет жиринглади.
— Уф-ф, каллаи саҳарлаб ким келдийкин тағин? — Маржона ўзича ғудраниб ташқари эшикни очди.
Қаршисида Хушвақт кулимсираб турарди.
— Ҳм-м, намунча? Қаёқдан кун чиқди? — зарда аралаш сўради Маржона лаб буриб. — Келардингиз ўлганимдан кейин!
— Кечир, отангнинг хизматидан сира бўшай олмадим! — деди Хушвақт подъездга яна бир карра ўғринча назар ташлаб. — Биласан-ку, сенинг олдингга Бек ака қаергадир кетган пайтлардагина кела оламан.
— Бўпти, киринг! Мени пляжга ташлаб қўясиз!
— Пляжда нима қиласан?
— Нима қилардим? Чўмиламан.
— Бир ўзинг-а?
— Нима қипти? Мени ит ермиди?
Хушвақт эшикни ичкаридан тамбалади-да, жавоб ўрнига Маржонани маҳкам бағрига босди.
— Бугун ҳеч қаерга бормайсан, жоним! Сени жудаям соғинганман! Тоқатим тоқ бўлди шу кунни кутавериб!
— Нима бўпти? Қўйворинг, сочим бузилиб кетади! Э, қўйворинг!
— Қўйвориб бўпман! — ҳарсиллаганча қизни ўпа кетди Хушвақт. — Шунча чидаб келдим. Бугун фақат иккаламиз бўламиз бу уйда! Ҳеч ким халал бера олмайди! Келақол, ўзим сени…
Маржона қайноқ бўсалардан эриб кетганиданми, ортиқча қаршилик кўрсатиб ўтирмади. Хушвақт уни даст кўтариб, ётоқхонага олиб кирди ва каравотга ташлаб шоша-пиша ўзи ечина бошлади…
Аксига олгандек шу тобда эшик қўнғироғи безовта жиринглади.
Хушвақт ечган кийимларини жонҳолатда қайтадан эгнига илиб рўпарадаги шкафга беркинди…
— Ҳа, қизим, нега менинг олдимга бормадинг? — Маржона эшикни очгани заҳоти рўпарасида Бек акани кўриб ичидан зил кетди. Жавоб қилишни ҳам, қилмасликни ҳам билмай, лол бўлиб қолди.
— Нега индамайсан? — сўрашда давом этди Бек ака синчковлик билан уй ичини кўздан кечираркан. — Нега рангинг оқариб кетди?
— Й-йўқ… Оқаргани йўқ… — ўғринча ётоқхонасига кўз ташлаб зўрға жавоб қилди Маржона. — Бошим оғрияпти…
— Шунақами? Майли, тунги клубга борганингни қўйиб турайлик… Бир саволимга жавоб бер! Мабодо Хушвақт келмадими?
— Хушвақт? — беихтиёр бошини кўтариб отасига қўрқинч аралаш боқди Маржона. — Й-йўқ…
— Қизиқ. Мен шунча изладим, йўқ. Йигитлар негадир шу томонларга қараб юрганини айтишганди…
— Билмасам… Бу ерда нима қилади у?
— Яхши, — деди Бек ака қовоғини уйиб. — Келмаган бўлса, келмагандир. Бироқ ўшанга айтиб қўй, мен уни дала ҳовлида кутаман!
Маржона индамади. Биларди. Отаси ҳаммасидан хабар топган. Энди Хушвақтнинг ҳолига вой. Барибир жазо топади. Нима қилсин? Уни қандай қилиб жазодан қутқарсин?
Отасини кузатиб орқага қайтгач, у чопқиллаганча ётоққа кириб шкафни очди.
— Мен ҳаммасини эшитдим, — Хушвақт бошини чангаллаган кўйи йўлакка чиқиб қўлига портфелини олди. — Майли, сен хавотир олма. Пешанага ёзилганини кўраверамиз.
— Йўқ, — деди Маржона унинг йўлини тўсиб. — Улар сизни ўлдириб юборишади. Мен бунга йўл қўя олмайман!
— Хўш, нима қил дейсан унда?
— Қочиб кетамиз. Узоқ-узоқларга.
— Жинни бўлганмисан? — қўл силтаб қўйди Хушвақт. — Отангни билмайсанми? Бизни ернинг тагидан бўлсаям топади-ку!
— Майли, топгунча ҳаракат қиламиз. Мен сизни уларнинг қўлига топшириб қўймайман.
— Бўпти, унда нарсаларингни ол! Қочиш бўлса қочиш-да! Кетдик!
* * *
Ориятни унутган Мардонни шу лаҳзаларда акасининг аччиқ қисмати мутлақо қизиқтирмас, қалбида жигарчилик ҳислари буткул сўнгандек эди. У ҳамон Марҳаматнинг атрофида гирдикапалак. Маҳалла-кўйнинг гап-сўзларига ҳам бепарво. Ўзича тўй ҳаракатини бошлаб юборганди. Фақат… Марҳаматни уй ичига яширган. Милисалар қидираётганини билгани сабабли ўта эҳтиёткорлик билан иш тутарди…
Мардоннинг уйда Марҳаматни беркитиб ўтирганини қишлоқдагилар билишмасди, чоғи. Мана, соат кечки тўққизга бонг урибди ҳамки, тинчлик. Ботир дўкондорнинг ҳовлида куймаланишини, ўчоқ бошида туриб олганча кетма-кет ароқ ичиб шивир-шивир қилганича бўлғуси куёвни табриклашларини айтмаса, бу хонадонда хотиржамлик ҳукмрон эди…
Орадан ярим соатча ўтиб дарвоза олдига машина келиб тўхтагандай бўлди-ю, Мардон Ботир дўкондорга яширинишни қўли билан ишора қилиб ўзи ташқарига йўл олди.
Бек ака экан.
— Ў, тайёргарлик зўр-ку!.. — хохолаб кулганча Мардонни бағрига босди у. — Барибир айтганингдан қолмабсан-да-а, бола?!
— Ҳа, энди… Кўнгил кетди-да, ака! — айбдорона бош эгди Мардон.
— Акангнинг юзига оёқ қўйиб бекор қилдинг! Бунинг оқибати яхши бўлмайди.
— Илтимос, акамдан гап очманг, ака! — деди Мардон қовоғини уйиб. — Менинг ундай акам йўқ.
— Бекорларни айтибсан. Энди сенам, акангам менинг хизматимда бўласанлар. Қаршилик қип кўр-чи! Мен бекорга орқаларингдан ҳалаканинг итидай чопиб юрганим йўқ. Агар мени заррача ҳурмат қилсанг, аканг турмадан қайтганидан сўнг оёқларига бош уриб кечирим сўрайсан. Ҳозир эса анови қанжиқни тезда даф қил! Акс ҳолда ўзим киришаман… Ундайларни-чи, хунасаларгина хотин қилади. Албатта… Бу гапнинг акангга алоқаси йўқ… У адашган… Адашган…
— Нега энди кечирим сўрашим керак?
— Унга қанча хиёнатлар қилдинг? Бу ишларингни Худоям кечирмайди, бола!
— Кўнглим… совиб кетган-да, ака! — деди Мардон дарвоза томонга ҳиссиз нигоҳ ташлаб. — У мени ташлаб кетган, ахир!
— Кўнгилни иситиш қийин иш эмас. Шуни билгинки, аканг — ўз ишининг устаси. Ҳақиқий профессионал! Бундайларни ҳурмат қилиш, қадрлаш керак. Агар унинг ўрнида сен бўлсанг, аллақачон ўлиб кетардинг. Шундай экан, фурсат борида ундан баъзи нарсаларни ўрганиб қол, хизматида бўл!
— Хўп бўлади!
— Мана бу бошқа гап. Қани, энди юр, мени кузатиб қўй!
— Ие, ош бўляпти… Ўтирмайсизми?
— Бу ошингни итларга ташла! Мен қанжиқларга аталган ошга қараб ҳам қўймайман. Ошнинг ҳақиқийсини аканг қайтганидан кейин меникида еймиз. Юр!
Мардон даҳлиз томон бир қур назар ташлаб олди-да, Бек аканинг ортидан эргашди…
* * *
Дунёда тасодифлар кўп. Лекин Мардон бугунгидай кутилмаган учрашув тақдирида борлигини билганида…
У Бек аканинг олдига тушиб қоронғиликда кўчадаги ойналари қорайтириб ташланган оппоқ «Мерседес»нинг эшигини очди. Бу унинг бўлғуси хўжайинга илк хушомади эди…
Очди-ю…
Бек ака негадир шу гал ўзи билан ҳеч кимни олиб келмаганди. Бир ўзи йўлга чиққанди.
Акси бўлади, шекилли?..
Машинада ўтирган таниш чеҳрани кўриб, базўр ўзини тутиб қолди…
Орқага тисланган кўйи етиб келиб машина эшигига қўл чўзган Бек аканинг елкасидан тутди…
— Ҳа, қўрқиб кетдиларингми?.. — эпчиллик билан машинадан тушиб келган Матназар қўлидаги тўппончани укасининг томоғига тиради. — Тўйга айтай ҳам демайсан, укажон! Наҳотки, гўдаклигингдан сени катта қилган акангни тўйга айтмасанг? Бу адолатдан эмас…
— Ҳой, бола, ўзингни бос, ўзингни бос, — қўрқиб кетган Бек ака хийла орқага тисланиб ўнг қўлини Матназар томон чўзди. — Аҳмоқлик қилма! Аҳмоқлик қилма!
Унга жавобан Матназар тўппончани Мардоннинг томоғидан олиб бир қўли билан уни маҳкам бўғиб олганча Бек акага ўқталди…
* * *
— Вей, аҳмоқлик қилма! Оқибати яхши бўлмайди! Матназар, қўй! Қўлингдагини чўнтакка сол!
Пешанасига қурол ўқталганда одамнинг қай аҳволга тушиши ёлғиз ўзига аён. Бек аканинг миясидан не ўйлар кечаётганини билмайди-ю, Матназарнинг ўзи шу тобда бир аҳволда қолганди. На тепкини босишни, на тўппончани қайтариб чўнтакка солишни билар, тинимсиз титрар, ҳансирарди.
Бир маҳал у кимнингдир қаттиқ турткисидан ерга ағдарилиб тушди. Нималар бўлаётганига фаҳми етмай, устига келиб тушган кимсанинг ёқасидан бўғиб олди. Аммо шу заҳоти бўшашиб уни қўйиб юборди. Маҳалла оқсоқоли Ҳайдар ака экан.
Матназар уни қачонлардан бери кўрмаганди. Кексайиб, соқоли оқарибди.
— Эсингни еганмисан? — овозини хийла пасайтириб уриша кетди оқсоқол. — Бир марта одам ўлдириб ит азобини кўрганингни унутдингми? Тағин… Онанг раҳматли ўтган ерда қон тўкмоқчисан… Жинни бўлма!
— Бу одам мени сотган, — деди Матназар ерда думалаб ётган тўппончани арта-арта чўнтагига жойлаб. — Шу ярамаснинг дастидан ит кўрмаган кунларни кўряпман.
— Сен янглишяпсан, — унинг сўзини бўлди Бек ака сал ўзига келгандек у ёқ-бу ёғини тўғриларкан. — Агар ҳақиқатни англаб етсанг, бу гапларни гапирганингга минг пушаймонлар ейсан. Кел, гиналарни унутайлик! Ҳозир меникига борамиз-у, ҳаммасини обдон гаплашиб оламиз.
— Манови гўрсўхта нима қилиб юрибди бу ерда? — Мардонга ишора қилди Матназар. — Нима иши бор экан?
— Ие, нега ҳақорат қиласан? Бола сал ёшлик қип қўйди. Кўриб турибсан-ку, ўзиям хижолатда… Нима бўлгандаям жигаринг. Ҳақорат қилмагин. Мана кўрасан, бу йигит ҳали шундай ишларни қилсинки, кўриб ўзингам хурсанд бўласан. Хўш, борамизми меникига?
— Менга барибир. — деди Матназар қўл силтаб. — Турма нима-ю, сизники нима?!. Бари бир гўр!
— Майли, ҳозирча нима десанг деб тур! Кейин ўзингга келасан. Кетдик!
— Мен кейинроқ борсам бўладими? — машина томон йўналган Бек акага шивирлади Мардон. — Ҳалигидай…
— Бўпти, фақат мен айтгандай қилгин! Ҳаддингдан ошма! Бир соат ичида ҳаммасини рисоладагидай ҳал қилгин-да, тез етиб боргин!
Машина ўрнидан қўзғалгач, Ҳайдар оқсоқол чопқиллаганча уйига кириб кетган Мардоннинг ортидан ҳайрат ва ваҳима аралаш қараб қолди.
Бироқ орқасидан кирмади.
(давоми бор)
Manba: 24soat.com -Saytdan olindi.
Ushbu ma'lumot dan olindi!
< ! > DO'STLARINGIZGA YUBORING:
Quyidagi yangiliklarni o'qing dod devorasiz:
2222222
| 
