Афанди уйланди. Никоҳ кечаси ҳовлида азбаройи одам кўплигидан у бир чеккада қолиб кетди. Ҳатто, ош ҳам тегмади. Хафа бўлди-ю, кўчага чиқиб кетди. Бир пайт чимилдиққа келинни олиб киришса, Афанди йўқ. Югуриб кўчага чиқишди. Афанди бир четда хўмрайиб ўтирарди.
— Ҳой, Афанди, — дейишди унга. — Бу ерда нима қилиб Ўтирибсиз? Чимилдиққа кирмайсизми?
— Чимилдиққа ош еганлар кирсин!..
* * *
Афандининг уйига кечаси ўғри тушди. Қидира-қидира ҳеч нарса тополмагач, Афанди ётган ерида кўрпадан бошини чиқарди-да, деди:
— Э, нодон, ўзим кундузи уйимдан ҳеч вақо тополмайман-у, сен кечаси нима қиласан овора бўлиб?
* * *
Афандининг яктагини хотини ювиб дорга илиб қўйганди. Афанди кечаси уйғониб кетиб ҳовлига чиқди-ю, дордаги яктакни ўғри гумон қилиб камондан ўқ узди ва қайтадан ичкарига кириб кетди. Эрталаб туриб қараса, Ўзининг яктагига ўқ узган экан. Чуқур хўрсиниб деди:
— Хайрият, яктакнинг ичида ўзим йўқ эканман!
* * *
Афандини эшаги ўйноқлайвериб йиқитиб юборди. Жаҳли чиққан Афанди уйга келиб хотинига тайинлади:
— Бу ҳаром ўлгурни ем-хашакдан тортиб қўй! Кун оралатиб бер!
Хотини Афанди айтганидек, эшакка кун оралатиб овқат бера бошлади. Қарашса, эшакнинг ҳанграшгаям мадори қолмабди. Афанди унга раҳми келиб хотинига шивирлади:
— Майли, аввалгидек овқат беравер! Фақат гапимни унинг ўзи эшитиб қолмасин!
* * *
Афанди ярим кечаси хотинини туртди.
— Хотин, тур, кўзойнагимни олиб чиқиб бер!
— Шу маҳалда кўзойнакни нима қиласиз?
— Тушимга шу қадар майда нарсалар киряптики, кўзойнаксиз кўриб бўлмайди.
* * *
Афанди Бухорои шарифга бориб ўқиди. Ўқишни тугатиб уйга қайтгач, отаси унинг арабчадан олган билимини синаб кўриш ниятида сўради:
— Хўш, араблар совиган ошни нима деб аташаркан?
— Араблар совиган ошни кўришса, индамайеяверишади. Шунинг учун ҳам унга ном қўйиб ўтиришмаган.
* * *
Афандининг хотини жазманини ош дамлаб чақирди. Шу маҳал Афанди келиб қолди. Қараса, хотини жазмани билан чақчақлашиб ўтирибди. Паналаб туриб жазманга бир имлаганди, у қўрққанидан қочиб қолди. Афанди эса, ҳеч нарса бўлмагандай ичкарига кириб борди. Унга кўзи тушган хотини атайин қўлига бир тутам ўт олиб ҳовлига қараб қичқирди:
— Маҳ-маҳ, жонивор, қўрқма!..
Афанди кулиб деди:
— Вей, шундай мазали ошга қарамаган, бир тутам ўтга қарармиди?
* * *
Афандининг хотини бўй етган қизига деди:
— Сен ҳам катта бўп қолдинг. Энди сени турмушга берамиз.
— ЙЎқ, мен ўзим танимаган одамга турмушга чиқмайман.
— Ҳозир танимасанг, бирга яшаганингдан кейин ўрганиб кетасан. Мана, мен ҳам танимаган одамга текканман-ку!
— Ҳо, сиз дадамга теккансиз!
Manba: 24soat.com -Saytdan olindi.
Ushbu ma'lumot http://hordiq.uz/ dan olindi!
< ! > DO'STLARINGIZGA YUBORING:
Quyidagi yangiliklarni o'qing dod devorasiz:
2222222
| 
